you are not alone tonight

هایده یک آهنگی داره که یکی از مصرعهای شعرش اینه: من عاشق عاشق شدنم. وقتی یک چیزی برای مدتی طولانی با آدمه، آدم بهش خو می گیره و عاشقش میشه، فرقی نمی کنه آن چیز خود عاشق شدن باشه، غمگین بودن باشه، شاد بودن باشه، انتظار کشیدن باشه، درس خوندن باشه، مذهبی بودن باشه، ... . تو اینطور موقع هاست که آدمها دیدن از ابعاد دیگر را فراموش می کنند و تک بعدی می شوند و بالندگی آدمها می آید پایین. در کل خو گرفتن به یک چیز آدم را مثل آب راکد می کنه و آخرش تنزله.

اگر فکرش رو بکنیم می بینیم که تو شرایط فیزیکی هم همین اتفاق می افته. معمولا انتقال انرژی سریعتر انجام می شه زمانی که شرایط تلاطم تو سیال باشه. در فرهنگ غربی تعطیلات آخر هفته، یا تعطیلات سالیانه خیلی مهمه و دلیلش بالا بردن بازدهی کاری مردم با ایجاد تغییر و تنوعه. به خاطر تغییر و تنوعه که بعضی آدمها می گویند که بازدهیشون بهتره وقتی سرشون شلوغتر باشه. حتی جوامع و تمدنها تو تاریخ نزول کردند وقتی به سکون رسیدند و به شرایط موجودشون خو گرفتند. هر انسانی هم همینطوره!

در کل خو گرفتن به یک چیزی یعنی بستن دریچه های دیگه. حتی عاشق شدن که معمولا به معنای خو گرفتنه باید توش حرکت، خلاقیت، و تنوع باشه.

تنوع و تضاد، خلاقیت، هنر، انسان، و خدا و مفهوم یگانگی همه به هم متصلند که شاید یک وقته دیگه در این باره بنویسم.

یک موضوع مهم دیگه اینه که حتی نباید به تلاطم سریع و بدون پایه خو گرفت! حتی در تلاطم بودن هم باید در تلاطم باشه. شاید پله یک مثال خوبی باشه، اگه لبه های عمودی تغییر و تنوع باشند و لبه های افقی ایستادن و تمرکز داشتن. اینطوری آدم می تونه بالا بره شاید طول بکشه اما حداقل راه مطمئنیه!

آهنگ you are not alone tonight برای keith urban را انتخاب کردم برای بلاگ تقدیم به یکی از دوستانم.